TriJooo

TriJo

Afgelopen donderdag mochten wij weer voor één keer in het jaar genieten van onze vriendinnetjes van de donderdagborrel. Hoewel wij bijna even lang op Quintus staan en ooit even hard waren, is zo’n borrel altijd even inkomen.

Wanneer ik bijna het restaurant binnenloop hoor ik zo’n twintig vrouwen keihard brullen. Zodra ik daadwerkelijk binnen ben, zie ik dat het om slechts vijf Phanten gaat. Allemaal stoere meiden waar wij prima bijpassen, alleen dat volume halen we nog nét niet.

Maar dat is geen probleem. Die drukke wijven slepen je vanzelf mee in hun gebrul en gelul. Zij maken ons wat mannelijker, wij hen wat vrouwelijker: en zo helpen we elkaar om weer een jaar vooruit te komen.

De TriJo-borrel was dit jaar een groot succes. Niet alleen aten we smerige spareribs op Quintus, ook verzonnen we creatieve namen voor het team waar we in zaten (Team Blauw, Team Groen en Team Banaan zijn enkele van deze creatieve uitspattingen).

En zo’n teamnaam en yell gaan uiteraard gepaard met concurrentie. Want alle teams gaan voor de winst. Wat was deze winst dan wel? Heerlijke shotjes sterk en gemixte ‘WoCo’s’, aldus een Phant. En het mooiste? Of je nou won of verloor, shotjes kreeg je toch wel!

En zo kwam het dat Team Blauw maar liefst zeven menselijke torens heeft gebouwd in de veronderstelling dat hoe meer ze er zouden laten zien, hoe groter de kans was dat ze wonnen, Team Banaan bij iedere opdracht een langere yell verzon en Team Groen constant met elkaar verstrengeld was, omdat ze elkaar ten alle tijden op een bepaalde manier aan moesten raken.

Uiteraard mag onze mascotte Tim niet vergeten worden. De lieflijke sjaars van Aquavite die vol goede moed onze bestellingen op kwam nemen. Nadat hij in de keuken al geweigerd had om ons nog te bedienen, creëerde Karmen toch nog even gauw een hartverzakking bij hem door om een toetje te vragen. Arm kind.

Team Banaan moest daarom achter iedere zin het woord ‘Tim’ plaatsen. Maar zoals ik al zei: concurrentie. Dus ging Team Geel opzoek naar Tim voor bonuspunten, om hem in het TriJo-leeuwenhol te gooien. Blijkbaar waren er meer Tims bij keukendienst, want in plaats van een Aquavitalist kregen we een Davint. Fijn, zoveel Tims!

Na al die uitputtende spelletjes zou je denken dat we daarna even bij moesten komen. Maar niks was minder waar. Na het nuttige van wat welkome chipjes, zeker na die spareribs, en nog enkele drankjes verenigden JoJo en Triumph zich weer om een gezamenlijke tegenstander te vinden: Delta!

Met waterballonnen als munitie betraden wij de borrelzaal. Onze vriendinnetjes van de donderdag mogen dan Hard zijn, wij doen net zo Hard mee!

JoJo Poëzie

Er is wel eens eerder geschreven over de jojorage rond 1790. Daaruit blijkt dat de jojo toen een politiek symbool was bij volwassenen. Ook, dat het versneld of vertraagd laten gaan of werpen van een jojo, niet alleen politieke, maar ook poëticale of zelfs erotische betekenis kon hebben. Vandaar dat ik jullie breintjes even verrijk met wat prachtige literatuur over de jojo.

[box]Wim en zijn Jojo[/box]

Wim amuzeert
zich graag met zijn jojo
Uren steekt hij daar tijd in
Een kind heeft niet veel nodig
Een jojo omlaag, omhoog,
terug naar beneden
Wim is tevreden

kinderen met jojo[box] Zingende jojo [/box]

Als een jojo sta je iedere keer weer huilend,
smekend voor de deur hetzelfde liedje te zingen.
Het deuntje word ik langzaam moe,
de tekst ken ik ondertussen uit mijn hoofd.

Maar dit keer is het touwtje geknapt:
Je bent weg, en komt niet meer terug.

Toch blijft het ritme in mijn hoofd;
hoe je wegging, hoe je terugkwam en van me bleef houden,
ondanks alles.

Ik durf het restje touw niet weg te gooien,
bang dat je terugkomt, en ik niets meer heb
om je aan vast te binden.

“Het is niet erg”,
zegt men.
“Er zijn er genoeg die je speeltje willen zijn.”

De aarde zal immers ook zonder jou
nog om de zon blijven gaan.
Het is hooguit mijn hart
die zal stoppen met slaan..

 

[box] L O F V A N D E  J O U J O U D E N O R M A N D I E
 [/box]
*in 1790 werd de jojo als jou jou geschreven

Uw Glorie wil ik zingen,
Jou jou de Normandie die die
o! Raarste ding der dingen,
Doorluchtig spel van smaak.
Jou jou de Normandie!
Jou jou de Normandie!

Wie moet uw deugd niet prijzen,
Jou jou de Normandie die die
Uw afkomst eer bewijzen,
En die u heeft bedacht?
Jou jou de Normandie!
Jou jou de Normandie!

Madame mag u streelen,
Jou jou de Normandie die die
Haar handje met u speelen,
Wat ziel betoovrend zoet! –
Jou jou de Normandie!
Jou jou de Normandie!

Hoe menig zou niet haken,
Jou jou de Normandie die die
Om ook die gunst te smaken,
Bij ’t lieve Maagdenkoor!
Jou jou de Normandie!
Jou jou de Normandie!

Hoe aartig kunt gij wippen,
Jou jou de Normandie die die
En uit haar handje glippen,
En kruipen daar weer in.
Jou jou de Normandie!
Jou jou de Normandie!

o Raarste ding der dingen!
Jou jou de Normandie die die
Hoe aartig meugd gij springen,
o Speelgoed vol van geest! –
Jou jou de Normandie!
Jou jou de Normandie!

Gij past in edle handen,
Jou jou de Normandie die die
Galante puik verstanden,
Zijt gij van ’t grootste nut.
Jou jou de Normandie!
Jou jou de Normandie!

Gij schenkt haar houding, leven,
Jou jou de Normandie die die
’t Bel Air kunt gij haar geven,
o Onbetaalbren schat!
Jou jou de Normandie!
Jou jou de Normandie!

U zal ik altoos roemen,
Jou jou de Normandie die die
En ’t geestig speeltuig noemen,
Van deze kunstrijke Eeuw.
Jou jou de Normandie!
Jou jou de Normandie!

Puikdichters span uw snaren,
Jou jou de Normandie die die
Doe nu de nevels klaren,
Van den bedwelmden geest.
Jou jou de Normandie!
Jou jou de Normandie!

Zing nu op heldentoonen,
Jou jou de Normandie die die
Wil nu met Lauren kroonen,
Die Jou Jou’s minnaars zijn.
Jou jou de Normandie!
Jou jou de Normandie!

Haar Lof moet nimmer dalen;
Jou jou de Normandie die die
Maar aan den Hemel pralen
Der hedendaagsche smaak!
Jou jou de Normandie!
Jou jou de Normandie!

Vijftig tinten Groen met Roze

Op weg naar huis bedenk ik al wat ik aan zal doen. Dat strakke groene topje met de uitdagende tekst ‘ongekende  hoogtepunten’ of ga ik toch voor wat subtielers, een wit shirtje met de tekst STOUT erop? Ik kies in ieder geval een mooie rode BH, uiteindelijk gaat het daar toch om. Ik doe mooie make-up op en zet mijn haar in een springerige, quasi nonchalante knot, zogenaamd om te kunnen zooien. Maar ik weet dat jij het door die knot niet meer houdt.

Tijdens jaareten drink ik wat moed in. Net genoeg voor twee schattige roze blosjes op mijn wangen. Met de meiden praten we over koetjes en kalfjes, maar stiekem droom ik weg bij de zwoele avond die te wachten staat.

In de drukke massa op Quintus voel ik hoe jouw ogen mij bestuderen. Je neemt me op van top tot teen. En ik laat het je doen. Heupwiegend loop ik richting de wandtap. Wetend dat jij je ogen niet van mij af kunt houden. Tot twaalf uur mogen we niet met elkaar praten.

“Niet gelijk kijken, maar … staat je de hele tijd te begluren”,  fluistert een jaargenootje in mijn oor. Ik grijns wat schaapachtig. Maar mijn ego is weer gestreeld. Nog even geduld.

Als ik samen met een dispuutsgenootje een sigaretje ga roken, kom ik je buiten weer tegen. Je staat te praten met iemand van het bestuur. Speels streel ik over je rug, terwijl ik mijn gesprek met het dispuutsgenootje onafgebroken voortzet. Ik weet dat je het bijna niet meer uithoudt.

Het is vijf over twaalf. Ik wacht nog even met naar je toegaan, laat je maar smachten. Niet veel later voel ik een hand op mijn schouder. Een zogenaamde vriendschappelijke aanraking. Maar wij weten beter. Of ik toevallig ook zo naar huis ga en misschien nog een sigaretje wil doen? Gedwee loop ik met je mee. Op de trap trek je me tegen me aan. De avond moet nog beginnen… en nu al val ik in duizend stukjes uiteen.

50 tinten

STOUTer dan ooit!

Het fantastische STOUT van ons geweldige dispuut heeft afgelopen zaterdag alweer voor de achtste keer plaatsgevonden. En het was een succes!

Wat het STOUT voor mij ieder (lees derde) jaar weer mooi maakt, zijn:

  • De chicks die niet van JoJo zijn, wel verkleed komen en vervolgens verontwaardigd zijn over het weinige aantal mensen dat verkleed is.
  • De KNAPPE jongens die het STOUT als reden zien om geen shirt aan te trekken
  • De verbaasde koppies van binnenkomende gasten als ze onze speelfilm zien.
  • De acts, die ieder jaar toch weer voor blije grijnzen bij de (vooral mannelijke) bezoekers zorgen.
  • De verfrissende ijsjes.

En ik was blij verrast om te merken dat we onszelf dit jaar weer overtroffen hebben! De muziek viel bij iedereen goed in de smaak, de zaal zag er prachtig uit, het net met ballonnen dat niet heel soepel, maar uiteindelijk toch viel,  gaf een leuk festivaleffect. De fotomuur was een hit en het snoep bij de candybar vond gretige aftrek.

Met smart wachten we nu nog op de foto’s, een bekendmaking van het aantal verkochte kaartjes en de eerste STOUT aftermovie!

Namens de Webcie wil ik de STOUTcie en heel JoJo daarom bedanken. Jullie hebben onwijs je best gedaan, goed gepromoot en een STOUT neergezet waar we trots op kunnen zijn.

STOUT

JoJo is Valentijn te slim af

De dag van de liefde. Stelletjes gaan uit eten, stille aanbidders verklaren de liefde en de seksuele hormonen hangen overal in de lucht. Iedereen zwijmelt weg, en daar speelt de commercie goed op in. Maar waar iedereen voor 14 februari valt, is JoJo de commerciële handel te slim af.

Ook dit jaar lukte het ons weer: na dat Valentijn alweer was afgelopen, verleidden we menig Quint om een roos of een tak te kopen. Een roos voor een euro, een dikke lelijke tak voor 0,50 cent. Deze laten Quinten maar al te graag bezorgen om hun liefde, dan wel haat voor iemand te laten blijken.

Onze kracht zit in de bezorgengeltjes en duiveltjes. Niets enger dan persoonlijk een roos aan je stille geliefde te sturen. Of een tak.. aan je stille vijand. Dus doen wij dat. Met een stralende lach (vaak eerder een schaterlach vanwege de teksten die mensen op hun kaart schrijven) bezorgen wij een ieders boodschap.

Dat er op Quintus (stille) liefdes en vijanden rondlopen, werd al snel duidelijk. Onze eigen Anna ontving maar liefst vier rozen. Veel leuker nog, waren de vele takken die Cassis mocht ontvangen – afzenders onbekend.

Maar ondanks dat Valentijn een uitvinding is van de commerciële handel, is het wel heel erg leuk om elkaar af en toe te verwennen met een roos. Daarom stuur ik jullie nu, na Valentijn, alsnog een virtuele roos. Omdat er geen vaste dag nodig moet zijn om te laten blijken dat ik erg gek op jullie ben!Roos

Studentenjargon: verrijking of verloedering van de Nederlandse taal?

Een van de dingen die een JoJo graag doet is regelen. Moge het met een scharrel zijn, een kwarrel, een prela of een rela. Wij regelen dan ook geen zaken, maar mensen. Wanneer ik het hierover heb met vriendinnen van thuis, kijken ze mij raar aan. Zoveel woorden die zo vreemd of ongepast zijn en totaal nergens op slaan: naaien, regelen, bonne, barfen, accepté, almanak en anciënniteit.

Toen ik mijn ouders vertelden dat we een reünistenborrel hadden, konden ze hun lach niet inhouden en werd ik verbeterd: ‘bedoel je geen reünie?’ Wanneer ik bij vriendinnen thuis het woord ‘vo’ gebruik in plaats van voor, proesten ze het uit: “het is niet eens korter dan voor, dus het slaat echt nergens op”. Overigens vinden ze het zo grappig, dat we het nu wel regelmatig onderling gebruiken.

Toen mijn vriendinnen van thuis laatst hier drie oktober kwamen vieren en vroegen of er ook veel studenten waren, moest ik hen vertellen dat er veel studenten zijn, maar dat er ook veel studenten vluchten vanwege alle arren. Ze keken me verbaasd aan, volgens mij dachten ze dat ik overdreef. Totdat ze aan mijn eerste de beste oud-huisgenoot vroegen of hij nog ging feesten vandaag: “Nee man, veel te veel arren”.

Eigen taal

Waar komt dat studententaaltje dan vandaan? En zijn we echt zo bekrompen als deze anekdotes nu doen lijken? Wij studenten creëren onze eigen taal om ons te onderscheiden van andere groepen. Deze groepen zijn vaak lager opgeleid. Er is dan ook een aanzienlijk verschil tussen studententaal en jongerentaal – ook wel straattaal. De laatste vorm is regelmatig in de media. De taal zou een verloedering op de Nederlandse taal zijn. Onze termen daarentegen blijven onbesproken. Toegegeven: onze taal maakt woorden (meestal) moeilijker of exotischer dan dat ze van oorsprong waren. In zekere zin verrijkt het studentenjargon de Nederlandse taal dus.

Dat studententaal niet helemaal bekrompen is, blijkt ook uit het feit dat enkele woorden daadwerkelijk in het woordenboek zijn opgenomen. Zo is er niet alleen de benaming Sjonnie voor een ordinair persoon, wist je dat een Arnie verwijst naar een student? Arnie was begin jaren negentig rechtenstudent in GTST. Hij had een bijpassend Arniekapsel (een coupe met een scheiding in het midden waarbij een gedeelte van het haar naar voren valt). Wellicht is deze term nu al wat verouderd en scharen we deze student eerder onder de term ‘bal’.

Al met al lijkt onze taal dus helemaal geen problemen op te leveren, maar zorgt het juist voor een verrijking van onze taal. Daarbij komt dat de Nederlandse taal sowieso veranderd en zich aanpast aan zijn tijd. Blijkbaar ontstaat er per dag ongeveer een nieuw (blijvend of weer verdwijnend) woord.  We kunnen ons jargon dus zonder zorgen blijven gebruiken (wel met mate!). Mochten VVV’tjes het dan een keer niet begrijpen, hebben zij tenminste ook weer wat te lachen.

fokkesukkelustrum

Zes tips voor een budget STOUT-outfit

Jippie! Over iets meer dan een maand vindt alweer onze fantastische dispuutsmanifestatie plaats. Met als thema Blurred Lines en locatie de Four, belooft het weer een mooi feestje te worden.

De voorbereidingen vanuit de commissie zijn in volle gang. Maar niet alleen de commissie heeft het druk, heel JoJo is weer hard opzoek naar outfits! Omdat zo’n keuze lastig is, heb ik zes tips op een rij gezet.

Koop je pakje voor de jaarwisseling

Nu een beetje mosterd na de maaltijd, maar voor volgend jaar zeker een aanrader! Aangezien wij ons feest altijd rond carnaval geven, is er genoeg keuze uit sexy outfits. Maar na nadere analyse, blijkt dat je toch beter ruim van tevoren een pakje kunt kopen! Op de website Pabo heb je allerlei sexy pakjes en meer. Dus besloot ik daar even te gaan kijken. In het plaatje linksonder vind je de vier pakjes die ik had aangeklikt. Lief als Pabo was, kreeg ik de volgende dag een mail (ik sta er ingeschreven), dat ze een selectie voor mij hadden gemaakt.

Na het weekend besloot ik een pakje te gaan kopen. Wat bleek, de prijzen waren bijna allemaal fors in prijs omhoog gegaan! Foto twee is de prijs van de pakjes op dit moment. Alleen het nonnenpakje is even duur gebleven!

  pakjesKlik op het plaatje voor de prijzen. 

Zoek naar pakjes op een andere computer dan die waarop je besteld

Zoals jullie waarschijnlijk wel weten, onthouden Google en Facebook alles wat we doen. Superfijn al die Facebook-advertenties voor sexy pakjes naast je tijdlijn. Maar hoe vaker je naar pakjes gaat zoeken, hoe beter Google en Facebook dit oppakken. Als je pas twee keer vanaf hetzelfde account op een website bent beland, kunnen de prijzen al subtiel verhoogd worden. Google en Facebook pakken deze gegevens op vanwege je IP-adres. Zoek dus op de ene computer pakjes en schaf er een aan via een andere computer.

Bezoek meerdere websites

Waarschijnlijk deed je dit sowieso al, maar vergelijk nu ook goed de prijzen op de verschillende websites. Een verkoopstrategie van de websites is namelijk om enkele duurdere producten als eerste te tonen. Op deze manier worden die prijzen jouw maatstaaf en beoordeel je de rest als ‘goedkoper’. Deze strategie wordt ook wel de ankerstrategie genoemd: door het plaatsen van een duurder product, lijkt de rest goedkoper. Door meerdere websites te bekijken, kun je het beste vergelijken.

Denk Cheap

Oke, het is wellicht niet je eerste optie, maar ook goedkope winkels hebben sexy pakjes. Ieder jaar weer heeft de Action carnavalspakjes voor tien euro per stuk. Vorig jaar kocht ik er een pakje van een meisje dat bij een race-wedstrijd de vlaggen omlaag doet en dit jaar kocht ik er een schoonmaaksterpakje. Bij de Lidl heb ik ooit een piratenoutfit gehaald en bij de Wibra alle benodigdheden voor een bunny. En denk ook eens aan markplaats. Het is misschien tweedehands, maar daar staan dus echt pakjes ter waarde van zestig euro voor een tientje op. Een keer wassen en je kunt het pakje zo weer aan.

Mix&Match

Het lijkt inmiddels een trend dat we allemaal verkleed gaan in thema. Maar STOUT is geen carnaval. Je kunt ook prima een sexy topje, met kort broekje/rokje en jarretels combineren. Het gaat er toch om dat je verleidelijk bent?!

Geen geld? Leen van een JoJo

Het lijkt wel alsof we allemaal onze eigen pakjes willen kopen, maar met het actieve dispuut hebben we bij elkaar minstens 40 pakjes. Niemand weet nog wat Pietje uit 2011 aanhad. Trek je STOUTe schoenen aan en vraag of je iets kunt lenen.

Een JoJo-jaar in beeld

Als dispuut maken we natuurlijk super veel mooie, gekke, bijzondere en gezellige momenten met elkaar door. Door de jaren heen (en wellicht door de alcohol), vervagen herinneringen echter veel te snel. Gelukkig maakt de Fotocie daarom ieder jaar een fotoboek van al onze avonturen. Bekijk hier het fotoboek van 2013-2014.

Een ongewoon Qerstdiner

De zenuwen begonnen wel enigszins op te spelen toen ik bedacht waar ik aan begon. Een Qerstdiner dat tegen alle principes indruist: gooien met eten, flessen drank jatten en je nette kleding laten besmeuren met Quintus-tsjak.

Dus at ik maar wat van tevoren:Burger King, opdat ik in ieder geval een goede bodem zou hebben. Dat bleek geen verkeerde keuze, want al vóór het diner vond een legendarische borrel met DuoDecim plaats. Helaas heb ik dit spektakel zelf moeten missen, maar aan de dronken koppies van enkele JoJo’s – en aan de Decimaal die, al voor het hoofdgerecht, in zijn onderbroek over tafels liep – concludeerde ik dat mijn twisterfries beslist geen overbodige luxe waren geweest.

Een beetje behouden schikte ik mij aan de JoJo-tafel. Achter ons stond Da Vinci al herrie te schoppen op de tafels en voor ons maakten tien Casseuten geluid alsof het er driehonderd waren. Ik was onder de indruk. De fles wijn die ik in mijn handen kreeg gedrukt, werd mijn project: opdrinken voordat iemand ook maar door heeft dat ik een fles heb.

Met moeite, de kater van de vorige dag was immers nog aanwezig, zette ik me aan tot de goedkope wijn. Alsof ik met honderd alcoholisten in een restaurant zat: iedereen was bezig met zijn fles op de ‘juiste’ manier te verstoppen en met het beschermen van bestek en stoel – deze werden blijkbaar ook gejat.

Maar het viel me alles mee. De fles wijn was op voor het voorgerecht kwam en dat betekende twee problemen minder: ik kon andere flessen gaan stelen, zonder zelf nog iets te verliezen, én mijn honger was al redelijk gestild. Dat ik daarna nog heb kunnen genieten van een goede kom soep, vier stukken varkenshaas, waarvan twee gestolen, een toetje om te eten én nog een toetje om te gooien, maakte mijn avond helemaal goed.

De ingrediënten ‘weinig eten’ (hoewel ik hier geen last van had) en ‘veel drank’ zorgen uiteraard voor een goed feestje. Het Qerst-diner bleek dan ook helemaal geen tegenvaller. Ik heb zelden zo’n beestenboel bij elkaar gezien, hoewel ik de grootste kater de volgende dag pas tegenkwam.

Qerstdiner