Categorie: alles over JoJo

Ze wekte een enigszins geïrriteerde indruk. Zeker toen ik tóch een drankje ging halen, terwijl ze had gezegd dat daar geen tijd meer voor was – herrie ook op die borrel, ik verstond er niks van. Allemaal naar boven, want er moest iets besproken worden.

Jeetje, dacht ik. Nog een spoed-JLV? Dus wij met zijn allen naar het restaurant. Wat was ik blij wat ik daar zag. Niet alleen de midlustrumcommissie stond daar grijnzend op ons te wachten, ook zag ik op de bar enkele volmaakt gele cocktails lonken.

We keken, al genietend van onze cocktails, naar het grote beamerscherm voor ons. Vanavond zouden we te weten komen waar we al maandenlang voor sparen. De slideshow kon mij niet snel genoeg gaan. De foto’s van tropische stranden, extreem mooie discotheken en prachtige cultuur, deden mij al even wegdromen.

We gaan  naar Split, in de streek Dalmatië in Kroatië. Hoewel ik eigenlijk dacht dat het een grapje was, blijkt dit- na controle op Wikipedia- inderdaad de streek te zijn waar de Dalmatiërs vandaan komen!

In een privéhostel zitten we midden in het centrum. De presentatie werd alleen maar beter en ik alleen maar enthousiaster. Ons geluk bleek al helemaal niet op te kunnen toen we achteraf aan de presentatie ook nog een shotje kregen.

Twee typische drankjes uit de streek. Het likeurtje bleek Maraschino te zijn en de cocktail Edith’s fizz: 1 cl Maraschino, 3 cl Lillet wijn, 8 cl jus d’orange en 4 cl bruiswater – mocht je de cocktail zo lekker vinden dat je hem nog eens wilt maken.

Iedereen was in een goed humeur en de borrel kon eigenlijk niet meer stuk. Zulke spoed-JLV’s moeten we vaker doen!

 

 

 

 

 

 

 

 

pp bekendmakingsborrel (1)

SinterJoJo: drie cadeautjes van 2,50 per persoon. Met z’n twintigen dobbelen om een stel leuke rommeltjes. We verzamelden in Aileens kamer om daar gezellig wat te eten. Pizza, salade, patat en turkse pizza: opdat onze maagjes maar goed gevuld mogen zijn voordat we de strijd aangaan.

En dan blijkt dobbelen tijdens SinterJoJo altijd weer een grote hit te zijn. We beginnen rustig, de eerste ronde kan je een cadeautje pakken, een cadeautje pakken en uitpakken of heb je pech. Nog geen strijd, gewoon gezellig dobbelen onder het genot van een wijntje en heel veel pepernoten.

Maar zodra de eerste cadeautjes open gaan wordt het al spannend. Wie had gedacht dat de emoties zo hoog op kunnen lopen vanwege een selfie-stick, mascara, dekentje  of onderzetters met spelletjes erop? En toch gebeurt het: al gauw worden er pacts gesticht tussen groepjes. “Jij regelt de onderzetters voor mij, dan regel ik  de snijplank voor jou”. “Of nee, doe toch maar de shotglaasjes, of misschien de snoeppot?”. Van die keuzes in overvloed word je nu eenmaal wat hebberig.

Dus werd het de laatste twee minuten toch wel  heel spannend! Iedereen gilde naar elkaar, joelde en probeerde cadeautjes van elkaar af te pakken. “GOOI DIE DOBBELSTEEN!!”- en ik maar denken dat JoJo niet bekend staat om haar fanatiekheid. Wat ik die avond zag was, wat Darwin ‘the survival of the fittest’ had genoemd.

Ik ging tevreden naar huis, want ik had de cadeautjes die ik wilde. Maar het allermooiste cadeautje was niet van materiele waarde. Want wat is Sinterklaas zonder gedicht? Martine verraste iedereen met een prachtig, drie-kantjes-lang gedicht over Piet die bij JoJo op bezoek kwam. Om dit cadeau werd dan ook niet gevochten. Wel werd er voor Tinus geapplaudisseerd. De wilde avonturen van Piet bij JoJo, verdienen tenslotte respect.

 

“Op de borrel, zie je ons meteen”, dat zingt 2008 in hun jaarlied. Maar niet alleen 2008 zie je direct, heel JoJo staat daar te shinen in die hoek.

Tegenwoordig moet je je plek verdienen. Nieuwe donderdagdisputen vechten een jaar lang voor een eigen plekje. De maandag staat zelfs al veel langer vol.

JoJo bestaat echter al sinds 1982. Een tijd waarin Quintus nog begon aan de Nieuwe Rijn 52, nog niet eens een officiële sociëteit. Later werd dit de Oude Singel, op de plek waar nu Holle Bolle Gijs zit. Wij hadden waarschijnlijk plek in overvloed. We konden kiezen waar we stonden: aan de bar, in de hoek, een andere hoek, het midden, keuzes te over.

Maar sinds de verhuizing van Quintus in 1995 hebben wij ons vaste plekje op de Boommarkt geclaimd. Tussen Olympus en Vampirelles staan wij bij de wandtap, voorzien van eeuwig fris bier. En een betere plek hadden we ons niet kunnen wensen. Hoewel we wel wat aan ruimte hebben moeten inboeten, staan we veilig bij Olympus, die ons (vrijwel) altijd beschermt.

En dankzij het grote raam waar we voor bivakkeren, ademen we altijd frisse lucht in plaats van prei van Sjap. En ook aan de zooicirkel kunnen wij altijd ontkomen – tenzij we zelf willen zooien.

Ondanks een plek in de hoek zie je ons wel direct. Kom je voorbij de spiegel de borrelzaal in, dan zie je al gauw onze groene truien. De sexy barmannen lachen stralend naar ons van achter de bar. En je hoort ons het hardst zingen – niet in een kring. Onze yell weergalmd door de drukke borrelzaal.

Kortom: wij verdienen onze plek nog steeds. We bewijzen iedere borrel weer dat wij onze plek waard zijn. Iedereen weet ons te vinden. Want op de borrel, zie je ons meteen.

Tijdens de JLV hadden we afgesproken dat we weer iedere maand gaan dispuutseten voor de borrel. Superleuk, lekker cheap en net na de stufi, dus het excuus ‘geen geld’ is geen excuus. Om het democratisch proces voor de eerste keer eten zo rechtvaardig mogelijk te maken, kon iedereen via een poll invullen waar we gingen eten. Het vertrouwde Quintus, Augustinus, Very Italian Pizza of  Zucca.

Maar een democratisch proces zou niet democratisch zijn, als niet iedereen de kans kreeg op een argumentatie. Gedurende het invullen van de poll werd het een en ander duidelijk: Zucca vindt niemand interessant en ook Very Italian Pizza liep niet storm. Onze rivaal Augustinus ging ongeveer gelijk op met ons eigen Quintus-restaurant.

En dus begon daar de mailstroom: “Iedereen moet zijn eigen keuze maken hoor jongens, Maar Aug is echt heel lekker.” Gevolgd door: “Je gaat toch niet bij Aug eten? Als ik daar wilde eten, was ik wel bij Aug gegaan.” Ach ja, het is ook niet zomaar een keuze die je maakt. Het gaat tenslotte wel om je avondmaaltijd. Het debat vervolgde zich op de app. De drogredenen, overdrijvingen en morele argumenten werden van de een naar de andere kant geslingerd. Een slachtveld op whatsapp.

Niemand die bedacht dat we voortaan iedere maand gaan dispuutseten? Dat alle mogelijke opties aan bod komen? In ieder geval was het moment van verlossing daar: met een aanzienlijke meerderheid van 13 stemmen tegenover 8, won Augustinus! Feestje, want uiteindelijk doet het debat er ook niet toe, als je maar gezellig met elkaar kunt eten. En dus gingen we naar Very Italian Pizza. Het debat had inmiddels zo lang geduurd, dat zowel Augustinus als Quintus al vol zaten.

We hebben heerlijk gegeten. Gezongen, ballonnen gegooid en vuurwerk op een toetje laten brengen voor onze jarige Sas. Het was genieten. Ik kijk nu al uit naar de volgende keer. Heel benieuwd waar we dan belanden.

Het is het jaar van de Falklandoorlog. Helmut Kohl wordt bondskanselier van Duitsland. Volgens het jaaroverzicht is hij waarschijnlijk maar kanselier voor één winter. En Israël valt Libanon binnen. Een bloedige oorlog is het gevolg. Met als dieptepunt de slachtpartijen in de Palestijnse kampen Sabra en Shatila. Voor Suriname is 1982 het jaar van de Decembermoorden. En voor Nederland is het vooral een onrustig jaar. Een jaar vol demonstraties en harde acties, tegen bijvoorbeeld de munitietransporten over het spoor en de kap van het bos bij Amelisweerd. En 1982 is het jaar van drie kabinetten. Maar ook van een generatiewisseling in de politiek. Dries van Agt, Hans Wiegel, Jan Terlouw en Marcus Bakker ruimen het veld als politieke leiders van hun partij. Alleen Joop den Uyl blijft nog even.

Het hoogtepunt van 1982

Een bewogen jaar dus, met veel dieptepunten. Maar 1982 bracht ons ook een hoogtepunt, eentje die al deze dieptepunten moest ondervangen. Drie jaar na de oprichting van Quintus, ontstond daar een nieuw vrouwendispuut. Eentje die tot de dag van vandaag nog steeds bijdraagt aan een stabiel geheel. Niet alleen aan Quintus dankzij haar charmes, uitbundigheid en vrouwelijkheid. Maar ook aan Leiden, door de vele plekken waar zij komt, het oneindige aantal mensen dat zij kent en de goede kringen waar zij zich in begeeft.

Zelfs in Nederland speelt zij een belangrijke rol. Na de oprichting van JoJo, eind 1982, ging het eindelijk weer beter met Nederland. 1983 is het jaar van de herziening van de Nederlandse Grondwet. De CD komt voor het eerst op de Nederlandse markt. En vanuit de VS wordt de in Nederland gebouwde satelliet IRAS gelanceerd. Deze zal met veel succes astronomisch onderzoek doen aan infrarode bronnen in het heelal. De eerste Nederlandse reageerbuisbaby, Stefanie, wordt geboren in het Rotterdamse Dijkzigt. En in het Wagener-stadion in Amstelveen wint de Nederlandse mannenhockeyploeg voor het eerst in de geschiedenis de Europese titel.

Om nog maar te zwijgen van de goede dingen die de rest van de wereld in 1983 overkwam. De wereld, Nederland, Leiden en zelfs Quintus kennen hun up’s en down’s. Gelukkig is daar JoJo, want zij ondervangt die bewegingen  sinds 12 oktober 1982 en draagt bij tot een stabiel geheel.

http://youtu.be/8yYdAxe-5N4

Groen en roze. De twee mooiste kleuren kunnen we wel stellen. Die meiden in ’82 hebben hiermee een trend gezet die nog steeds voortduurt. En wij mogen trots zijn om nu die kleuren te dragen. Maar niet alleen JoJo heeft doorgehad wat voor een gouden combinatie roze met groen is. Deze twee kleuren typeren namelijk niet enkel JoJo, maar staan voor nog veel meer mooie dingen.

PinkandGreen is een van die prachtige initiatieven: duurzame cadeautjes voor jezelf of voor een ander. Het bedrijf biedt een groot assortiment duurzame herbruikbare producten, fairtrade producten en producten gemaakt van gebruikte of recyclede materialen.

Roze in Groen is het netwerk voor seksuele diversiteit binnen het groene onderwijs. Een beetje meer roze binnen de landbouw dus. Een mooi initiatief. Wat de boer niet kent, hoeft hij immers niet. En dus werkt Roze in Groen aan het geaccepteerd maken van lesbiennes, homoseksuelen, biseksuelen, transgenders en interseksuelen.

MissLipgloss is een beauty en lifestyle blog die beheert wordt door Cynthia. Ze schrijft, filmt en showt de allernieuwste trends. De kleuren roze en groen zijn haar dan ook niet onopgevallen gebleven. Het lukte haar om een prachtige groen-roze-look te creeëren waarmee je zo de straat op kunt, maar ook een gala kunt betreden.

Maar ook disputen van andere verenigingen gaan massaal voor roze en groen. Zo dragen de meiden van dispuut Papillon  van studentenvereniging Vidas uit Tilburg groene jassen en roze shirts. Het dispuut Kikker van roeivereniging Skadi, Rotterdam draagt met trots hun roze shirts met groene kikker daarop en ook het Bredaasche Damesdispuut Sophisticats draagt de kleuren met trots: een polo met aan de voorkant groen en aan de achterkant roze.

Vorig jaar kwam er zelfs een dispuut op Quintus die onze kleuren zó mooi vond, dat zij ze ook wel wilden hebben. Begrijpelijk, maar niet de bedoeling. Na een lange uitleg en enkele ludieke daden van onze kant, besloot het dispuut gelukkig toch andere kleuren te dragen. Om de JoJo-kleuren te dragen in Leiden, moet je natuurlijk wel echt JoJo zijn.

De geschiedenis van de jojo gaat terug tot 500 voor Christus. Jojo’s werden toen van terracottaschijfjes gemaakt. Op een vaas uit de Oudheid is een afbeelding te zien van een jongetje die met een jojo speelt. Het speelgoed werd in de loop der jaren verspreid over verschillende landen en werelddelen.  In de 18^e eeuw werd de jojo populair in adellijke kringen in Frankrijk. Dit stukje speelgoed was toen nog van ivoor en kon enkel worden betaald door de elite.  In 1932 ontstond de rage van de jojo in Nederland. Iedereen had het op- en neergaande stukje speelgoed. Rond het jaar 1998 kreeg het jojoën een heropleving.

De jojo dient als speelgoed, vermaak. Behalve ivoren en terracotta jojo’s bestaan er tegenwoordig ook houten, kunststof en metalen versies. Het speelgoed bestaat uit twee ronde schijven die door middel van een klein asje met elkaar zijn verbonden. Om dat asje is een touw gewikkeld met aan het eind een lusje om je vinger door heen te steken. Wanneer je de jojo uitrolt en met de juiste handbeweging weer omhoog trekt, blijft het apparaatje zich op- en uitrollen.

Waarom dan JoJo? Zoals mag blijken uit de geschiedenis heeft de jojo als sinds mensenheugenis gezorgd voor vermaak. Daar komt bij dat JoJo niet zomaar voor iedereen is weggelegd. Vroeger bleek al dat de jojo een speelgoed was voor een specifiek gezelschap, namelijk de elite. Tegenwoordig gaat het om beheersing van techniek. Niet iedereen is zomaar in staat de juiste handbewegingen te maken. En ondanks de benodigde kenmerken, komt JoJo toch in alle soorten en maten. Ook blijkt dat JoJo nooit vergaat. Enkele momenten vallen we wat minder op, maar we zijn er altijd. Om op de juiste momenten weer te zorgen voor de heropleving die Quintus nodig heeft. Daarom dus JoJo.

 Trucjes die alleen een jojo kan

Na een lange, slopende VAP-periode en de ontgroening is ons oude, ontspannen leventje eindelijk teruggekeerd. Gisteravond hadden wij de eerste echte borrel van het jaar, inclusief vertrouwd jaareten.

Officieel hadden we vorige week al de beruchte bloedborrel. Een borrel waar menig meisje angstig voor is, vooral de nieuwe lichting sjaarzen. Een borrel waar de jongens echter naar uitkijken. Zooien staat tijdens deze borrel centraal. Voor de lol, en om een beetje je status als dispuut veilig te stellen. Het is niet voor niks dat de mannelijkste disputen dan ook het hardst aan het zooien zijn en dat enkele disputen met iets minder testosteron wat meer op het gemak een biertje drinken.

JoJo heeft tijdens deze gevreesde borrel echter standaard het inauguratiediner met het gehele dispuut. Terwijl op Quintus de strijd los barst, mensen elkaar duwen, aan elkaar trekken en bier over elkaar geen gooien, genieten wij van een uitgebreid drie-gangen-menu en goede wijn. Een welverdiend avondje genieten na zo’n lange, slopende periode.

Rond half twaalf vertrokken we uit het restaurant om nog even Quintus te bezoeken. De strijd was al gestreden en we troffen voornamelijk een slagveld aan. Bezwete, stinkende mannen, natte vrouwen en een grote modderpoel waar we doorheen moesten banjeren.

Nu begint weer een periode met borrelen, zooien, zingen, stinkende mannen en gillende vrouwen. Het is fijn om weer op Quintus te zijn.

Bron: Ed .