Er is wel eens eerder geschreven over de jojorage rond 1790. Daaruit blijkt dat de jojo toen een politiek symbool was bij volwassenen. Ook, dat het versneld of vertraagd laten gaan of werpen van een jojo, niet alleen politieke, maar ook poëticale of zelfs erotische betekenis kon hebben. Vandaar dat ik jullie breintjes even verrijk met wat prachtige literatuur over de jojo.
[box]Wim en zijn Jojo[/box]
Wim amuzeert
zich graag met zijn jojo
Uren steekt hij daar tijd in
Een kind heeft niet veel nodig
Een jojo omlaag, omhoog,
terug naar beneden
Wim is tevreden
[box] Zingende jojo [/box]
Als een jojo sta je iedere keer weer huilend,
smekend voor de deur hetzelfde liedje te zingen.
Het deuntje word ik langzaam moe,
de tekst ken ik ondertussen uit mijn hoofd.
Maar dit keer is het touwtje geknapt:
Je bent weg, en komt niet meer terug.
Toch blijft het ritme in mijn hoofd;
hoe je wegging, hoe je terugkwam en van me bleef houden,
ondanks alles.
Ik durf het restje touw niet weg te gooien,
bang dat je terugkomt, en ik niets meer heb
om je aan vast te binden.
“Het is niet erg”,
zegt men.
“Er zijn er genoeg die je speeltje willen zijn.”
De aarde zal immers ook zonder jou
nog om de zon blijven gaan.
Het is hooguit mijn hart
die zal stoppen met slaan..
[box] L O F V A N D E J O U J O U D E N O R M A N D I E
[/box]
*in 1790 werd de jojo als jou jou geschreven
Uw Glorie wil ik zingen,
Jou jou de Normandie die die
o! Raarste ding der dingen,
Doorluchtig spel van smaak.
Jou jou de Normandie!
Jou jou de Normandie!
Wie moet uw deugd niet prijzen,
Jou jou de Normandie die die
Uw afkomst eer bewijzen,
En die u heeft bedacht?
Jou jou de Normandie!
Jou jou de Normandie!
Madame mag u streelen,
Jou jou de Normandie die die
Haar handje met u speelen,
Wat ziel betoovrend zoet! –
Jou jou de Normandie!
Jou jou de Normandie!
Hoe menig zou niet haken,
Jou jou de Normandie die die
Om ook die gunst te smaken,
Bij ’t lieve Maagdenkoor!
Jou jou de Normandie!
Jou jou de Normandie!
Hoe aartig kunt gij wippen,
Jou jou de Normandie die die
En uit haar handje glippen,
En kruipen daar weer in.
Jou jou de Normandie!
Jou jou de Normandie!
o Raarste ding der dingen!
Jou jou de Normandie die die
Hoe aartig meugd gij springen,
o Speelgoed vol van geest! –
Jou jou de Normandie!
Jou jou de Normandie!
Gij past in edle handen,
Jou jou de Normandie die die
Galante puik verstanden,
Zijt gij van ’t grootste nut.
Jou jou de Normandie!
Jou jou de Normandie!
Gij schenkt haar houding, leven,
Jou jou de Normandie die die
’t Bel Air kunt gij haar geven,
o Onbetaalbren schat!
Jou jou de Normandie!
Jou jou de Normandie!
U zal ik altoos roemen,
Jou jou de Normandie die die
En ’t geestig speeltuig noemen,
Van deze kunstrijke Eeuw.
Jou jou de Normandie!
Jou jou de Normandie!
Puikdichters span uw snaren,
Jou jou de Normandie die die
Doe nu de nevels klaren,
Van den bedwelmden geest.
Jou jou de Normandie!
Jou jou de Normandie!
Zing nu op heldentoonen,
Jou jou de Normandie die die
Wil nu met Lauren kroonen,
Die Jou Jou’s minnaars zijn.
Jou jou de Normandie!
Jou jou de Normandie!
Haar Lof moet nimmer dalen;
Jou jou de Normandie die die
Maar aan den Hemel pralen
Der hedendaagsche smaak!
Jou jou de Normandie!
Jou jou de Normandie!