Het is iets voorbij half negen. De rode wijn en cranberry sap vloeien rijkelijk. Het is bijzonder om het contrast tussen Noor en Sylvia te zien. Noor, een stoere, nuchtere en sterke vrouw. Sylvia, zo gek als een deur, schaterlachend om de verhalen die voorbij komen, maar toch nog altijd even vrouwelijk. Deze twee vrouwen vormden samen de basis van JoJo. Hoe moet dat er toentertijd uit hebben gezien?
De veertien meiden waren allemaal verschillend, maar ze hadden duidelijk één ideaal: we bepalen zelf wat we doen! Het was het einde van de hippietijd en de normen en waarden keerden geleidelijk in de samenleving terug. In die tijd werden ze regelmatig berispt omdat ze zich niet gedroegen zoals een net meisje zich hoorde te gedragen.
“Een keer werden we zelfs uitgenodigd om te komen eten bij een jongen van een mannendispuut. Hij had gekookt. Het was te gênant voor woorden, die kiwi’s waren gigantisch duur! Maar goed, hij wilde ons waarschuwen dat het niet slim was om lang te blijven en herrie te maken. Dan zou je de indruk kunnen wekken dat we een stelletje sletten konden zijn.”
Een echte JoJo laat zich echter niet zomaar vertellen wat ze wel en niet moet doen. Dat bleek bij het eerste jaar al het motto. JoJo stond als laatste op de borrel, te gillen op de bar. “Toentertijd waren vrouwen nauwelijks dronken en als ze het waren, waren wij dat”, aldus Sylvia.
Maar hoe het imago sletten ooit bij JoJo is gekomen, is de vrouwen nog steeds een raadsel: “Die meiden van Chloe waren de sletten. Die gingen met iedereen naar buiten. Wij waren echt braveriken als het aan kwam op seks, drugs en .. naja rock en roll dan niet”, vertelt Sylvia. De dames zijn vaak gewaarschuwd voor hun imago, zo wil je toch niet bekend staan. Het ‘achtervolgt’ hun nog steeds. Kortgeleden sliep Noor bij een JoJo in Antwerpen. Daar kwamen ze Noors buurvrouw toevallig tegen. Niet veel later vroeg de buurvrouw haar: zat jij ook bij die JoJo in dat slettendispuut? Gelukkig kunnen beide vrouwen daar alleen maar keihard om lachen. Voor JoJo hoef je je niet te schamen!
Ondanks hun imago is JoJo vanaf het moment van inauguratie populair geweest binnen Quintus. Vele JoJo’s gingen in commissies. Noor heeft in het Quintus bestuur gezeten, evenals Belinda. Er zaten JoJo’s in de IC, de Quinc, de sanctieraad en zelfs de literaire commissie (ja, die bestond toen).
Ook de andere disputen vonden JoJo toch eigenlijk wel erg leuk. “Wij hadden heel veel mannelijke vrienden. Geen scharrels of dates, gewoon veel makkers”, vertelt Sylvia trots, “het was geheid gezellig met ons. Wij vielen ook van de barkruk, gaven ook een rondje terug en aan het eind van de nacht gingen we gewoon netjes naar huis.” “Wij lulden ook met iedereen. We deden niet alsof, iedereen was zichzelf. Niemand deed muffig of belangrijk en we distantieerden ons nooit van anderen”, vult Noor Sylvia aan.
Als ik de dames vraag of ze niet af en toe een beetje doorschieten in hun positiviteit over JoJo, wuiven ze dat lachend weg: “Nee, JoJo was echt top”, roepen ze in koor. Michiel, de man van Noor schuift zojuist aan. Ik kijk hem vragend aan, nieuwsgierig naar zijn mening. Een bedaard knikje en een bevestigende ‘ja, absoluut’ volgen. Sjappies liegen uiteraard niet, maar Michiel had natuurlijk ook geen ander antwoord mogen geven. JoJo heeft tenslotte wel altijd de broek aan. Een groene broek welteverstaan, daar begon het mee. Lees volgende week over de belangrijke beslissingen die het dispuut gevormd hebben tot wat het nu is en het verloop van het eerste jaar.